این نوع آلرژی توسط موادغذایی مانند بادام‌زمینی، ماهی و صدف ایجاد شده و میزبان حساسیت‌های غذایی دیگر می‌گردد. آلرژی‌های مربوط به IgE سیستم ایمنی برخی از کودکان را به‌گونه‌ای غیر‌قابل‌کنترل تحریک می‌کند و اگر بلافاصله مداخلات پزشکی انجام نگیرد، این حادثه می‌تواند یک سلسله واکنش‌های زنجیره‌ای را در روده و اندام‌های دیگر شروع‌کند که منجر به اسهال، هایپوترمی، دیسترستنفسی و شوک می‌گردد.
حدود 40درصد از کودکان دارای برخی‌از حساسیت‌های غذایی مربوط به IgE هستند که 8درصد از‌این۴۰درصد، واکنش‌های شدید غذایی نشان‌می‌دهند که می‌تواند منجر به شوک آنافیلاکسی شود و متأسفانه هنوز بهترین مداخلات درمانی برای این آلرژی‌ها، دوری از غذاهای ایجاد‌کننده‌ی آن است.
برخی افراد از‌نظر ژنتیکی استعداد بیشتر یا کمتری جهت بروز واکنش‌های آلرژیک مربوط به IgE دارند و هنوز به‌طور دقیق روشن‌نگردیده که چگونه ژنتیک در‌این سلسله واکنش‌های مولکولی مشارکت دارد.
اگر افراد مبتلا به آلرژی‌های غذایی درجات مختلفی از قابلیت ژنتیکی دارند، می‌توان نتیجه‌گیری کرد که موش‌های آزمایشگاهی نیز اینگونه هستند و بر‌این‌اساس، محققان بررسی‌های خود را در سویه‌های مختلفی از موش‌های تولید شده به‌شکل ژنتیکی انجام دادند. آنها یک پروتئین سفیده‌ی تخم‌مرغ به‌نام آلبومین را جهت آغاز واکنش‌های آلرژیک به موش‌ها داده و واکنش‌های بیولوژیک را در موش‌ها ارزیابی‌کردند.
آنها پس‌از حساس‌سازی آلرژیک مشاهده‌کردند که برخی سویه‌های موش‌ها جمعیت‌های بزرگی از سلول‌هایMMC9 تولید‌کردند درحالی‌که بقیه‌ی سویه‌ها اینگونه نبودند. موشهایی که سلول‌های MMC9 تولید‌نکردند، پاسخ‌های آلرژیک بسیار ضعیف و جزئی نشان‌دادند. موشهایی که سلول‌هایMMC9 روده‌ای تولید کردند، صرف‌نظر از اینکه سطوح IgE بالا یا پایین داشتند، همگی واکنش‌های شدید آلرژیک نشان‌دادند.
تولید سلول‌هایMMC9 به‌حضور سلول‌های ایمنی کمک‌کننده‌ی +CD4 نوع۲ و پروتئین‌های اینترلوکین۴ و STAT6 نیاز دارد. با تولید مقادیر قابل‌توجه IL-9، سلول‌هایMMC9 سبب ماستوسایتوز و تولید ماست‌سل شدند که می‌توانند به خارج از روده و به اندام‌های دیگر مهاجرت‌کنند. درحالی‌که هیستامین و مولکول‌های دیگری را ترشح می‌کنند که سبب بروز آنافیلاکسی می‌شوند.
جهت تأیید اینکه سلول‌هایMMC9 در موش‌ها محرک واکنش‌های شدید آلرژیک هستند، محققان موش‌ها را با یک آنتی‌بادی (Anti-FceRIa mAb) درمان‌‌کردند که این سلول‌ها را از‌بین‌برده و نشانه‌های آلرژی‌غذایی را کاهش‌می‌دهد. هنگامی‌که سلول‌های MMC9 دوباره به‌همان موش انتقال داده شدند، حیوان بروز نشانه‌ی آلرژی‌های غذایی را از‌سر گرفت.
محققان جهت شناسایی ارتباط سلول‌هایMMC9 با تکوین آلرژی‌های غذایی انسان در نمونه‌های بیوپسی روده‌ی‌‌کوچک از بیماران مبتلا به آلرژی غذایی، به دنبال نشانه‌های مولکولی سلول‌های MMC9 بودند. آنها افزایش چشمگیری را در تکثیر نمونه‌های ژنتیکیI19 و تکثیرهای دیگر مرتبط در نمونه‌ی بیوپسی روده‌ی بیماران مبتلا به آلرژی غذایی یافتند که یک ارتباط احتمالی را مطرح می‌نمود. درحال‌حاضر محققان برای یافتن معادل انسانی (اورتولوگ) سلول‌هایMMC9 یافت‌شده در مدل‌های موشی در تلاشند. یک هدف محققان، شناسایی آن سلول و میانجی‌گر‌های بیولوژیک آن است تا ببینند که امکان تولید بیومارکرهایی برای انجام یک آزمون خونی وجود دارد تا به‌واسطه‌ی آن، درمانگران بتوانند تعیین‌کنند که کدام یک از بیماران درمعرض خطر بالاتر آلرژی‌های غذایی هستند و همین‌طور جهت یافتن درمان‌های پیشرفته برای آلرژی‌غذایی از آن بهره‌گیرند.
